Το πρωί τελείται η Ακολουθία του Νιπτήρος σε ανάμνηση τεσσάρων σημαντικών γεγονότων: Του Ιερού Νιπτήρος, δηλαδή της μεγαλειώδους πράξης του Ιησού Χριστού να πλύνει τα πόδια των μαθητών, της Προσευχής του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και της προδοσίας του Ιούδα, δηλαδή της αρχής των Παθών του Χριστού.
Το απόγευμα διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια που περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη έως και την ταφή του Ιησού και περιφέρεται στην εκκλησία ο Σταυρός με τον Ιησού.
Αργά το βράδυ, αφού τελειώσουν τα 12 Ευαγγέλια, οι ελεύθερες κοπέλες κυρίως, αναλαμβάνουν να στολίσουν με λουλούδια τον Επιτάφιο έτσι ώστε το πρωί της επόμενης μέρας να είναι έτοιμος να δεχθεί το σώμα του Χριστού κατά την Αποκαθήλωση. Παράλληλα μια γυναίκα ψέλνει το “Μοιρολόι της Παναγίας”.
Συνήθως τα λουλούδια μαζεύονται από το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης από τους κήπους και τις αυλές των σπιτιών και τα χρώματά τους κρύβουν συμβολισμούς: το κόκκινο συμβολίζει το αίμα, το μωβ το πένθος και το λευκό την αγνότητα.
Μετά τη λήξη της περιφοράς του Επιταφίου τη Μ. Παρασκευή, οι γυναίκες παίρνουν από αυτά τα λουλούδια που τα λένε ¨Χριστολούλουδα¨και τα φυλάνε στο εικονοστάσι γιατί θεωρούνται ευλογημένα.
Αυτή τη μέρα βάφουμε τα κόκκινα αυγά . Το αυγό -σύμφωνα με την παράδοση- συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός -όπως και το περίβλημα του αυγού- αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Ιησούς και αναστήθηκε.
Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Το βάψιμο των αβγών με κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα του Ιησού Χριστού που έσταξε, όταν τον λόγχισε ο Ρωμαίος στρατιώτης. Παράλληλα, το κόκκινο χρώμα συμβολίζει την χαρά.
Σύμφωνα δε με την λαϊκή παράδοση τα αυγά οφείλουν το χρώμα τους στην εξής ιστορία «…Όταν είπαν ότι αναστήθηκε ο Χριστός, κανείς δε το πίστευε. Μια γυναίκα μάλιστα που κρατούσε ένα καλάθι με αβγά, για να πεισθεί, φώναξε: -Μπορεί από άσπρα να γίνουν κόκκινα αυτά τα αβγά; Και πράγματι έγιναν!».
Κατά το έθιμο, το πρώτο αυγό που βάφεται την Μεγάλη Πέμπτη ανήκει στην Παναγία και θα πρέπει να μην «τσουγκρίζεται». Πολλές νοικοκυρές ακόμη και σήμερα, φυλάνε το αυγό στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα.
Το τσούγκρισμα των αυγών, που γίνεται μετά την Ανάσταση, έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο. Όπως το κλωσσόπουλο σπάει το κέλυφος του αυγού και βγαίνει στο φως της ζωής , έτσι κομματιάζονται τα δεσμά του θανάτου και από τα βάθη του τάφου ξανάρχεται η ζωή.
Το έθιμο αυτό καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη βυζαντινή αυλή από το Μεγάλο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Αγία Ελένη, με επίσημη τελετή που γινόταν το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. Οι καλεσμένοι τσούγκριζαν με τον αυτοκράτορα και τη βασιλομήτορα τα αυγά και στη συνέχεια ακολουθούσε γεύμα στο πασχαλινό τραπέζι.
Τη Μεγάλη Πέμπτη ζυμώνονται και τα τσουρέκια και πλάθονται τα πασχαλινά κουλούρια. Αυτήν την ημέρα οι νοικοκυρές δεν πλένουν, δεν απλώνουν ούτε κάνουν άλλες δουλειές στο σπίτι.